Šalke 04 je fudbalski klub iz nemačkog grada Gelzenkirhena, osnovan 4. maja davne 1904. godine.

Najblistavije trenutke klub je imao tokom nacističke vladavine, između 1933. i 1942. godine. Šalke je u ovom periodu osvojio šest naslova prvaka i jedan kup.

Posle Drugog svetskog rata klub iz Gelzenkirhena, zaključno sa 2014. godinom, osvojio je samo jedno prvenstvo, 1958. godine, i četiri nacionalna kupa.

Šalke je na međunarodnoj sceni najveći uspeh ostvario 1997. godine osvajanjem Kupa UEFA.

To je jedan od prvih nemačkih klubova koji je širom otvorio vrata fudbalerima iz Jugoslavije.

Za “plavo-bele” između šezdesetih i osamdesetih godina prošlog veka nastupali su defanzivac novosadske Vojvodine Žarko Nikolić, legendarni golman skopskog Vardara Dragan Mutibarić, Hajdukovci Mario Boljat, Vilson Džoni i Dragan Holcer, golgeter sarajevskog Željezničara i zagrebačkog Dinama Radmilo Mihajlović …

Kasnije, članovi Šalkea bili su hrvatski fudbaleri Fabijan Komljenović, Filip Tapalović i Ivan Rakitić, srpski igrači Kristijan Đorđević, Mladen Krstajić i Matija Nastasić (igrač Mančester Sitija koji je od zime 2015. godine na pozajmici u nemačkom klubu), bosanskohercegovački internacionalci Zlatan Bajramović i Sead Kolašinac (u sezoni 2014/15 još uvek je član), makedonski reprezentativac Besart Ibraimi …

Šalke je u sezoni 1976/77 osvojio vicešampionsku titulu, sa bodom manje od prvoplasirane Borusije iz Menhegladbaha. U sastavu su se našla dva istaknuta jugoslovenska reprezentativca.

Prvi je bio i ostao „Leteći Mostarac“. Najbolji čuvar mreže u istoriji Veleža, sa kojim je osvojio nacionalni kup i dva puta bio vicešampion Jugoslavije. Vlasnik je nenadmašnog rekorda – ostvario je seriju od 131 uzastopne utakmice na golu “rođenih”. Član je čuvenog “BMV” trija mostarskog kluba, zajedno sa Franjom Vladićem i Dušanom Bajevićem.

Sakupio je 32 nastupa za selekciju Jugoslavije, bio je prvi čuvar mreže na Svetskom prvenstvu 1974. godine u SR Nemačkoj.

Izabran je za najboljeg fudbalera Jugoslavije 1973. godine.

Branio je 1972. godine za tim Evrope protiv Južne Amerike, kao i u jednoj evropskoj selekciji beogradskog sportskog dnevnika “Sport” protiv Crvene zvezde.

Drugi traženi fudbaler proglašen je 2003. godine najboljim slovenačkim fudbalerom u 20. veku.

Legendarni vezista ljubljanske Olimpije, splitskog Hajduka i državnog tima, za koji je nastupio 46 puta.

U plavom dresu igrao je na Peleovoj oproštajnoj utakmici u Rio de Žaneiru 1971. godine, na Svetskom kupu 1974. i finalnom turniru Kupa evropskih nacija 1976. godine.

Internacionalnu karijeru započeo je u Šalkeu, nastavio u minhenskom Bajernu, a završio u austrijskom drugoligašu Špitalu.

Klikom na fotografiju saznaćete o kojim fudbalskim “pečalbarima” se radi. Prvi igrač označen je brojem 1, a drugi brojem 2. Njihova imena nalaze se ispod fotografije …

Ekipa Šalkea u sezoni 1976/77

• Enver Marić i Branko Oblak