Četrnaestog februara 2005. godine Arsenal je ušao u istoriju kao prvi engleski klub koji je na jednoj utakmici nastupio sa svim “strancima”, ne samo onima koji su istrčali na teren, već i igračima na klupi. Pomenimo da je i trener bio – Francuz Arsen Venger.

“Tobdžije” su na Hajberiju pobedile Kristal Palas rezultatom 5:1.

Meč su počeli: golman Jens Leman (Nemačka), Bisan Loren (Kamerun), Kolo Ture (Obala Slonovače), Paskal Sigan (Francuska), Gael Kliši (Francuska), Robert Pires (Francuska), Patrik Vieira (Francuska), Cezar Gašpar Eduardo-Edu (Brazil), Tjeri Anri (Francuska), Hoze Antonio Rejes (Španija) i Denis Bergkamp (Holandija). REZERVE: Manuel Almunja (Španija), Filip Senderos (Švajcarska), Sesk Fabregas (Španija) – ušao umesto Piresa u 80. minutu, Robin van Persi (Holandija) – ušao umesto Bergkampa u 79. minutu, i Matijeu Flamini (Francuska) – ušao umesto Edua u 61. minutu.

E, sad, vratimo se dvadesetak godina ranije kada je u Arsenal pristigla Zvezdina legenda Vladimir Petrović. Popularni “Pižon” je tada bio jedini strani igrač u redovima “tobdžija sa Hajberija”. Od kada je u Engleskoj ukinuta zabrana angažovanja “stranaca” 1978. godine, pre njega za “crveno-bele” iz Londona zaigrao je tek jedan “uvozni” fudbaler – Australijanac poljskog porekla Džon Kozmina.

VLADIMIR PETROVIĆ-PIŽON

Čuvena četvrta “Zvezdina zvezda”. Kao pionir došao je iz Hajduka sa Liona u redove “crveno-belih”, sa kojima je uzeo četiri prvenstva i jedan nacionalni kup, a igrao je i finale Kupa UEFA. Proglašen je igračem Jugoslavije 1980. i 1981. godine.

Za “A” tim odigrao je 34 utakmice. Debitovao je kao 18-godišnjak 26. septembra 1973. godine u remiju (1:1) sa Mađarskom, a poslednji meč u plavom dresu odigrao je 13. oktobra 1982. godine u Oslu protiv Norveške (1:3) u kvalifikacionom meču za Evropsko prvenstvo. Bio je učesnik dva svetska prvenstva – 1974. i 1982. godine.

Menadžer Arsenala Teri Nil želeo je da potpiše ugovor sa Petrovićem još u avgustu 1982. godine, odmah nakon Svetskog kupa, ali strogi jugoslovenski propisi zabranjivali su fudbalerima odlazak u inostranstvo pre kalendarske godine u kojoj su punili 28 godina.

Pižon je zato pristupio “topnicima” tek u decembru 1982. godine. Klub ga je platio 45 hiljada funti za prolećni deo sezone 1982/83, sa mogućnošću produženja ugovora. Debitovao je prvog januara 1983. godine u trijumfu (2:1) “tobdžija” protiv Svonsija na Hajberiju.

Odigrao je ukupno 20 utakmica i postigao tri gola (U Prvoj diviziji je nastupio 13 puta, uz dva pogotka). Već u junu 1983. godine završava englesku epizodu i odlazi u Belgiju …

Pižon je bio igrač lagane građe i fudbalski umetnik. Voleo je da “carini” loptu, a takav nije mogao da opstane u engleskom fudbalu brzine, snage i startova na granici grubosti, u igri gde se preskakala sredina terena, samo trčalo i šutiralo …

Osim toga, Pižon je imao problem sa savladavanjem jezika, na šta se nadovezalo tada izraženo nestrpljenje engleske fudbalske javnosti prema igračima iz inostranstva … Malobrojni “stranci” uvek su morali da budu najbolji, za njih nije bilo ni popusta niti kredita …

Iako je kratko boravio u klubu, navijači Arsenala ga se ipak sećaju kao prefinjenog fudbalskog tehničara i žale što se tada nije imalo dovoljno strpljenja za igrače koji se nisu baš najbolje uklapali u engleski stil fudbala.

Jednostavno, Petrović je pre vremena stigao na Ostrvo. Danas bi takav profil igrača daleko bolje prošao u engleskom fudbalu …

RADOMIR-RADI ANTIĆ

U svetu fudbala mnogo poznatiji kao jedini trener koji je trenirao sva tri španska velikana – madridske klubove Real i Atletiko i Barselonu. Njegova igračka karijera možda je i nepravedno ostala u senci, ali i u tom segmentu sigurno su ga dobro upamtili stariji ljubitelji fudbala.

Popularni Antara igrački se afirmisao u Partizanu, sa kojim je 1976. godine postao šampion Jugoslavije.

Samo je jednom zaigrao za najbolju reprezentaciju, na istoj utakmici na kojoj je debitovao i Pižon-Petrović – 26. septembra 1973. godine u prijateljskom susretu sa Mađarskom.

Antić je 1976. godine iz Partizana prešao u turski Fenerbahče. Nakon dve godine postao je član Reala iz Saragose, a u leto 1980. godine prešao u Luton Taun, koji se tada takmičio u engleskoj Drugoj diviziji. Debitovao je 16. avgusta 1980. godine u trijumfu (2:1) nad Vest Hem Junajtedom.

“Radi”, kako su ga prozvali u Engleskoj, ubrzo je postao nezamenjivi defanzivni vezni igrač kluba iz Lutona i jedan od najzaslužnijih za plasman u Prvu diviziju 1982. godine. Antić je tada sa nepune 34 godine već bio veteren …

Četrnaestog maja 1983. godine igrao se derbi začelja – Luton je gostovao Mančester Sitiju u utakmici poslednjeg kola šampionata 1982/83. “Šeširdžijama” je bila potrebna pobeda da bi ostale u diviziji, dok je domaćinima “igrao” i remi.

“Građani” su bili bolji, stvorili više prilika, ali se za hladan tuš njihovim navijačima pobrinuo Antić u 86. minutu. Rezantnim udarcem sa ivice šesnaesterca doneo je svom klubu trijumf i opstanak u elitnom razredu takmičenja, a rivala poslao u Drugu diviziju …

RADI ANTIĆ – NASTUPI U PRVENSTVU