Od trenutka kada je izašla na međunarodnu scenu 1920. godine, pa zaključno sa 1991. godinom, fudbalska reprezentacija Jugoslavije odigrala je sa SR Nemačkom 24 utakmice, 8 službenih i 16 prijateljskih, ostvarivši bilans od sedam pobeda, tri remija i 14 poraza, uz gol-razliku 29:44.
“Plavi” su na domaćem terenu odigrali samo dve službene utakmice protiv “pancera”. Druga i poslednja je bila 17. juna 1976. godine u Beogradu, u polufinalu završnog turnira Evropskog prvenstva. Naši su poraženi nakon produžetaka rezultatom 2:4, uprkos vođstvu od 2:0 do 65. minuta.
Prva utakmica desila se 3. maja 1967. godine u okviru Četvrte grupe kvalifikacija za Evropsko prvenstvo. Jugoslavija je slavila sa 1:0 golom Josipa-Joška Skoblara u 64. minutu. Bio je to drugi, ujedno i poslednji trijumf “plavih” nad SR Nemačkom u zvaničnim mečevima. Prvi je bio u četvrtfinalu Svetskog kupa u Čileu kada su pogotkom Petra Radakovića “plavi” takođe slavili minimalnim rezultatom.
Selektor Nemačke Helmut Šon uoči susreta imao je kadrovskih problema jer zbog povreda nije mogao da računa na nekolicinu standardnih reprezentativaca, među njima i na legendarnog Uvea Zelera iz Hamburgera, pa je pod zastavu pozvao debitanta 20-godišnjeg Hansa-Huberta “Bertija” Fogtca.
Fogts je tokom karijere nakupio 96 nastupa za nacionalnu selekciju, sa kojom je osvojio Svetski kup 1974. godine.
Takođe, Franc Bekenbauer je morao da se odrekne zadataka u organizaciji igre “pancera” i potpuno se posveti odbrani. “Kajzer Franc” je u drugom delu zaigrao ofanzivnije, ali su Nemci veći uglavnom bili orijentisani na odbranu svog gola.
Ključni momenat dogodio se u 64. minutu kada je na pas Radoslava Bečejca, brzonogi napadač Olimpika iz Marseja Skoblar pobegao neiskusnom Fogtcu i glavom savladao Sepa Majera.
Tek tada su gosti krenuli nešto konkretnije prema golu “plavih”. Ali kada se njihov golgeter Gerd Miler u 75. minutu povredio u sudaru sa golmanom Ilijom Pantelićem, njihove ambicije su naglo splasle …
Utakmica Četvrte grupe kvalifikacija za Evropsko prvenstvo (Beograd, 3. maj 1967. godine)
JUGOSLAVIJA – SR NEMAČKA 1:0 (0:0)
Stadion: Crvene zvezde u Beogradu. Gledalaca: oko 48 hiljada. Glavni sudija: Hoze Ortiz de Mendibil (Španija)
JUGOSLAVIJA: Ilija Pantelić (Vojvodina Novi Sad), Fahrudin Jusufi (Ajntraht, Nemačka), Mirsad Fazlagić (Sarajevo), Dragan Holcer (Radnički Niš), Marijan Brnčić (Dinamo Zagreb), Branko Rašović (Partizan Beograd), Radoslav Bečejac (Partizan), Dragan Džajić (Crvena zvezda Beograd), Josip Skoblar (Olimpik Marsej), Vojislav-Vojkan Melić (Crvena zvezda), Mustafa Hasanagić (Partizan). Selektor: Rajko Mitić.
SR NEMAČKA: Sep Majer, Berti Fogts, Franc Bekenbauer, Vili Šulc, Klaus Fihtel, Bernd Packe, Volfgang Overat, Hans Kupers, Gerd Miler, Zigfrid Held, Hans Ler. Selektor: Helmut Šen.
U Četvrtoj grupi postignuti su sledeći rezultati: SR Nemačka – Albanija 6:0, Jugoslavija – SR Nemačka 1:0, Albanija – Jugoslavija 0:2, SR Nemačka – Jugoslavija 3:1, Jugoslavija – Albanija 4:0 i Albanija – SR Nemačka 0:0.
Nemcima je u poslednjem kolu trebala bilo kakva pobeda protiv autsajdera Albanije da bi otišli u četvrtfinale. Međutim, desila se senzacija, odigrali su u Tirani meč bez golova, omogućivši Jugoslaviji da umesto njih ide dalje.
“Plavi” su u četvrtfinalu deklasirali Francusku (1:1 u gostima, 5:1 u Beogradu), da bi u polufinalu završnog turnira u Firenci sa 1:0 bili bolji od Engleske.
Jugoslavija je u finalnom meču odigranom u Rimu golom Džajića vodila protiv Italije do 80. minuta kada je Anđelo Domengini izjednačio i omogućio svom timu novu utakmicu (po tadašnjim pravilima, u slučaju remija nisu se igrali produžeci niti šutirali penali).
“Azuri” su dva dana kasnije bili ubedljivi – golovima Luiđija Rive i Pijetra Anastazija osvojili su titulu šampiona Evrope.
Na gornjoj fotografiji: Radost Skoblara (broj 10) nakon postignutog gola. Nemoćan je na zemlji Fogts …
