Konkretniji potezi u pravcu osnivanja profesionalne fudbalske lige koja bi funkcionisala na čitavoj teritoriji Sjedinjenih Američkih Država (SAD) i Kanade beleže se tek 1966. godine. Grupa imućnih ljubitelja sporta, na čelu sa Bilom Koksom i Robertom Hermanom, te je godine osnovala konzorcijum pod imenom Severnoamerička profesionalna soker liga (North-American Professional Soccer League – NAPSL) u nameri da formira prvu profesionalnu fudbalsku ligu na severnoameričkom tlu.

Međutim, to je bila samo jedna od tri grupe koja je imala slične namere, druge dve su bile Nacionalna soker liga (National Soccer League – NSL) i Ujedinjena soker asocijacija (United Soccer Association – USA), koju je FIFA jedino priznavala.

NAPSL je nešto kasnije sa NSL-om formirao Nacionalnu profesionalnu soker ligu (National Professional Soccer League – NPSL), uprkos stavu Fife da je ne prizna i upozorenju da će kažnjavati fudbalere koji budu nastupali u takmičenju pod ingerencijom ove organizacije.

NPSL je prodao prava jednoj od najvećih američkih televizijskih mreža CBS-u i najavio start prvenstva 1967. godine. Tako su se te godine održala dva fudbalska šampionata – pod organizacijom NPSL-a i USA-e.

NPSL i USA se u decembru 1967. godine ujedinjuju u Severnoameričku soker ligu (North-American Soccer Legue – NASL), koja je zbog finansijskih problema ugašena 1984. godine. Iako je trajala samo 17 godina, presudno je uticala na razvoj fudbala u SAD.

“Zlatnom” dobu ove igre na severnoameričkom tlu doprinosili su vrhunski svetski fudbaleri koji su u tom periodu nastupali za klubove iz NASL-a: Brazilci Pele i Karlos Alberto, Nemci Franc Bekenbauer i Gerd Miler, Englezi Gordon Benks, Bobi Mur i Džordž Best, Holanđani Johan Krojf i Johan Neskens, Italijan Đorđo Kinalja, Šveđanin Bjorn Nordkvist, Portugalac Euzebio, Poljak Kažimierž Dejna, Peruanac Teofilo Kubiljas …

NASL je svoj vrhunac dostigla početkom osamdesetih dok je ligom dominirao njujorški Kosmos sa Peleom, Bekenbauerom, Kinaljom, našim Vladislavom Bogićevićem … Najveća poseta zabeležena je 1980. godine kada je prosek na 384 utakmice iznosio čak 14.440 gledalaca. Na mečeve Kosmosa u proseku je dolazilo nešto preko 45 hiljada gledalaca.

Sve više mladih uključivalo se u rad fudbalskih škola širom SAD, njihov broj merio se milionima …

Ideju najvažnije sporedne stvari na svetu među severnoamerički puk u tom periodu širili su i fudbalski misionari iz Jugoslavije, njih blizu 200!

Tako je bilo od prve sezone, 1967. godine, kada se u sastavu šampiona NPSL-a Ouklend Klipersa, uz trenera, našlo čak osam fudbalera iz Jugoslavije.

U tom prvom i ujedno poslednjem takmičenju pod organizacijom NPSL-a učestvovalo je deset klubova, podeljenih u Istočnu i Zapadnu diviziju – devet iz SAD i jedan iz Kanade.

ISTOČNA DIVIZIJA: Baltimor Bejs, Filadelfija Spartans, Njujork Dženerals, Atlanta Čifs i Picburg Fantoms.

ZAPADNA DIVIZIJA: Ouklend Klipers, Sent Luis Stars, Čikago Spars, Toronto Falkons i Los Anđeles Toros.

Utvrđen je poseban bodovni sistem, koji je sledeće sezone nasledila i NASL liga – šest bodova za pobedu, tri za remi i još posebni bodovni bonusi za postignute golove. Tako se desilo da Baltimor Bejs, pobednik Istočne divizije osvoji 162 boda (32 utakmice, 14 pobeda, 9 remija, 9 poraza, gol-razlika 53:47), a Ouklend Klipers završi na čelnoj poziciji Zapadne divizije sa čitavih 185 poena (32 utakmice, 19 pobeda, 8 remija, 5 poraza, gol razlika 64:34).

Ove dve ekipe ostvarile su pravo učešća u finalu koje se igralo u dve utakmice.

Prva finalna utakmica (3. septembar 1967. godine): Baltimor Bejs – Ouklend Klipers 1:0

Strelac: Denis Violej. Memorijalni stadion u Baltimoru. Gledalaca: 16.619. Sudija: Volter Krosli.

Druga finalna utakmica (9. septembar 1967. godine): Ouklend Klipers – Baltimor Bejs 4:1

Strelci: Dragan Đukić (3, jedan iz penala) i Edgar Marin za Ouklend, Gi Sen-Vil za Baltimor Bejs. Ouklend-Alameda Koloseum u Ouklendu. Gledalaca: 9.037. Sudija: Majk Aškenazi.

Paralelno sa ovim, odigrano je i prvenstvo pod patronatom Ujedinjene soker asocijacije (USA) i pobednik su bili Los Anđeles Vulvsi.

Trener prvog šampiona Severne Amerike u organizaciji NPSL-a bio je Ivan Toplak. Igračku karijeru započeo je u mariborskom Braniku, nastavio u ljubljanskoj Olimpiji i beogradskoj Crvenoj zvezdi. Jednom je bio reprezentativac.

Bio je prvak Evrope kao selektor mlade reprezentacije Jugoslavije i vodio je reprezentaciju do bronzane medalje na Olimpijskim igrama u Los Anđelesu.

U stručnom štabu našli su se još “tehniko” tima, popularni “Doktor O” – Aleksandar Obradović, i lekar ekipe dr Bora Babić.

U sastavu iz Ouklenda igrali su:

Mirko Stojanović – golman, rođen u Zagrebu, do dolaska u SAD branio je za juniore cetinjskog Lovćena, zagrebački Dinamo i beogradsku Crvenu zvezdu. Bio je član reprezentacije Jugoslavije koja je 1962. godine osvojila četvrto mesto na Svetskom kupu u Čileu.

Momčilo-Momo Jevrić – levi bek, igračku karijeru započeo je u rodnom Sinju, u klubu Junak. Preselio se u Beograd gde je zaigrao za istoimeni klub. Nastupao je samo za B reprezentaciju Jugoslavije.

Ilija Mitić – vezista, rođeni Beograđanin, igrao je za Partizan, Bor i OFK Beograd. Ubeležio je dva nastupa za mladu reprezentaciju Jugoslavije.

Milan Čop – defanzivac, počeo je da pika fudbalsku loptu u rodnom Slavonskom Brodu, u BSK-u, a nakon toga odigrao je blizu 100 utakmica za Crvenu zvezdu. U sastavu najbolje selekcije pojavio se deset puta.

Selimir-Sele Milošević – napadač, Šapčanin je karijeru započeo u Mačvi, nastavio u Crvenoj zvezdi.

Dimitrije-Dimitri Davidović – vezni igrač, rođen u Aleksandrovcu, prošao sve selekcije Partizana, bio član ekipe koja je igrala finale Kupa šampiona 1966. godine.

Ilija Lukić – napadač, karijeru je započeo u rodnom gradu, u beogradskom niželigašu Železniku. Fudbalski je zatim stasao u Prištini, a onda se preselio u Partizan. Tamo je proveo samo jednu sezonu 1965/66, u vreme kada su “crno-beli” bili na pragu osvajanja titule klupskog prvaka Evrope. Uglavnom je bio na klupi.

Dragan Đukić – igrač sredine terena rodom iz Beograda, nastupao je za OFK Beograd u sezoni 1962/63 kada su “romantičari” od londonskog Totenhema eliminisani tek u polufinalu Kupa pobednika kupova. Nakon jedne sezone u beogradskom Radničkom karijeru nastavlja sa druge strane “velike bare”.

Na listi lidera prvenstva, Ilija Mitić je zauzeo šesto mesto sa 29 poena u 19 utakmica. Postigao je 13 golova (za svaki gol dodeljivano je dva poena) i tri puta asistirao (jedan poen za svaku od njih).

Osmi na ovoj listi bio je legendarni strelac topovskog šuta i dugogodšnji igrač Crvene zvezde i repezentativac Borivoje-Bora Kostić (Sent Luis) takođe sa 29 poena, ali u 28 mečeva (12 golova i pet asistencija). Sele Milošević je bio četrnaesti sa 24 poena u 16 susreta (10 golova, četiri asistencije).

U najboljem “ol-stars timu” šampionata našli su se već pomenuti igrači Ouklenda golman Mirko Stojanović (sa 293 odbrane tokom prvenstva) i Ilija Mitić.