1966. GODINE – U svom pohodu ka finalu Kupa evropskih šampiona, fudbaleri beogradskog Partizana načinili su podvig i posle poraza od 1:4 u Pragu, u revanš-meču na stadionu JNA deklasirali čehoslovačku Spartu sa 5:0.

Golove vredne plasmana u polufinale Kupa šampiona postigli su Vladica Kovačević (2), Mustafa Hasanagić (2) i Velibor Vasović.

Heroji velikog trijumfa bili su nezadrživi Kovačević, koji je postigao dva i pripremio dva gola, i stub Partizanove odbrane Vasović. Ovaj drugi odigrao je možda i utakmicu dotadašnje karijere – fanatično požrtvovan, podmetao je glavu tamo gde drugi ne bi ni nogu; potpuno je uštopovao najboljeg igrača Sparte Andreja Kvašnjaka, strelca het-trika u prvoj utakmici;upisao se i u listu strelaca.

Domaćini su i dva puta pogodili stativu, a gol Hasanagića iz voleja, koji je poništen zbog ofsajda, bio je i najlepši na utakmici …

Trener Sparte posle utakmice je izjavio: “To je tragedija! Naše šanse u revanš-utakmici bile su velike, ali, eto, potučeni smo do nogu. I to – potpuno zasluženo.”

PARTIZAN: Šoškić – Jusufi, Davidović – Mihajlović, Rašović, Vasović – Bajić, Kovačević, Miladinović, Hasanagić, Pirmajer.

1974. GODINE – Rukometaši Jugoslavije u meču za bronzanu medalju na Svetskom šampionatu u tadašnjoj Istočnoj Nemačkoj savladali su selekciju Poljske sa 18:16 (10:9).

Bila je to delimična uteha za neočekivan poraz (17:19) od domaćina u meču koji je odlučivao o finalisti. Poljaci – koji su pretrpeli samo jedan poraz, na startu prvenstva od šampiona sveta Rumunije, u meč su ušli sa ogromnom željom da načine još jedno iznenađenje i ohrabreni brojnom podrškom sa tribina poveli sa 3:1.

Uspavanu mašinu “plavih” pokrenuo je mladi Zdravko Rađenović sa tri uzastopna pogotka posle čega je Jugoslavija uglavnom bila u vođstvu. Poslednje izjednačenje bilo je 11:11.

Poljski golman Šimčak sprečavao je Jugoslaviju da ne povede sa 5-6 golova razlike. Sa druge strane, i naš golman Zdenko Zorko je šest minuta pre kraja susreta skinuo “zicer” kada su Poljaci mogli da smanje vođstvo “plavih” na 17:16 i uvedu utakmicu u neizvesnu završnicu.

Jugoslavija je na prvenstvu nastupila bez prvog “pivota”, Miroslava Pribanića iz bjelovarskog Partizana, koji je bio na odsluženju vojnog roka u JNA. “Plavi” su ipak nastavili kontinuitet uspeha na velikim takmičenjima – pre ovog uspeha osvojili su bronzanu medalju na Svetskom prvenstvu 1970. i zlatnu medalju na Olimpijskim igrama u Minhenu 1972. godine.

JUGOSLAVIJA: Arslanagić (Zorko), Fajfrić, Lavrnić 2, Mišković, Horvat 4, Pokrajac 1, Bugarski, Miljak 2, Lazarević 1, Popović 5, Rađenović 3.

1988. GODINE – Košarkaši zagrebačke Cibone savladali su madridski Real sa 94:93 (44:37) u revanš-utakmici finala Kupa Radivoja Koraća, ali je ta pobeda bila nedovoljna za ukupnu pobedu, s obzirom da je “kraljevski klub” u prvom meču u Madridu slavio sa 102:89.

Cibona je u Zagrebu, pred oko šest hiljada gledalaca, u 31. minutu povela sa 75:58. Centar i bek Madriđana Fernando Romaj i Hoze Birjukov sakupili su po četiri lične greške, dok je sjajni Amerikanac Bred Branson već grejao klupu sa pet ličnih grešaka.

Sve je nagoveštavalo da će “cibosi” i po drugi put osvojiti ovaj evropski trofej. Ali domaćini su platili danak “kratkoj” klupi. Real je na krilima Vendela Aleksisa, Birjukova i iskusnog Huana Antonija Korbalana napravio seriju 22:6, četiri minute pre kraja stigao do poena zaostatka – 81:80, a samo par minuta kasnije poveo i sa 88:83.

Cibona je do kraja susreta iskoristila opuštenost gostiju i izborila samo “Pirovu” pobedu …

Dražen Petrović je bio strelac utakmice postigavši za domaćine 47 poena. Ovaj igrač je u dresu zagrebačkog kluba u periodu između 1984. i 1988. godine odigrao sedam mečeva protiv “kraljevskog kluba” i postigao čak 273 poena, odnosno 39 po utakmici. Ne čudi onda što je bio najomraženiji košarkaš među navijačima Reala, sve dok nije prešao u redove madridskog kluba, uoči sezone 1988/89.

CIBONA: Sunara 8, Pavičević 2, Čutura 31, Petrović 47 (osam “trojki”), Cvjetičanin, Vukićević, Razić 2, Arapović 4.

REAL: Ljorente, Del Koral, Romaj 16, Birjukov 19 (tri “trojke”), Branson 6, Korbalan 13 (1), Aleksis 22, Iturijaga 15 (1), Kargol 2.

1972. GODINE – Košarkaši splitske Jugoplastike pobedili su u revanš-susretu madridski Real sa 80:69 (41:28) i tako postali prvi jugoslovenski klub koji se plasirao u finale Kupa evropskih šampiona.

Španci su u prvom meču bili bolji sa 89:81 (42:39).

Na splitskim “Gripama” pred oko 3.500 temperamentnih navijača, domaćini su poveli sa komfornih 74:58, ali su u završnici zamalo prosuli teško stečenu prednost.

Pri rezultatu 78:68, igrač Reala Rodrigez realizovao je samo jedno bacanje, a nakon njega Rato Tvrdić oba. Tako je Jugoplastika u ukupnom rezultatu bila bolja za tri poena i dobila priliku da se bori za trofej protiv italijanskog Injisa u Tel Avivu.

JUGOPLASTIKA: Grašo, Manović 10, Grgin, Dražen Tvrdić, Macura, Rato Tvrdić 23, Lovro Tvrdić, Krstulović, Prug 11, Šolman 20, Skansi 16.

Pre Splićana, priliku da se pojave u velikom finalu imali su Zadar, ljubljanska Olimpija i Beograd, ali su zastajali u polufinalu.

“Žuti” su u finalu poraženi sa 69:70, ali je sve nadoknadila generacija Kukoča, Rađe, Perasovića, Ivanovića, Sobina, Savića, Sretenovića i Pavićevića, koja je krajem 80-ih i početkom 90-ih godina tri puta uzastopno osvojila titulu šampiona Evrope.