1966. godine – Beogradski Partizan ostvario je jednu od najznačajnijih pobeda u klupskoj istoriji, savladavši u Beogradu Mančester Junajted sa 2:0.

Bio je to prvi meč polufinala Kupa šampiona. “Crno-beli” su u revanšu odoleli neprestanim napadima domaćina i sa minimalnim (0:1) porazom obezbedili plasman u veliko finale na briselskom Hejselu, gde su poraženi od madridskog Reala rezultatom 1:2.

Pred oko 55 hiljada gledalaca na stadionu JNA, strelci za domaćine bili su Mustafa Hasanagić u 46. i Radoslav Bečejac u 58. minutu. Meč je sudio Nemac Kurt Valdemar Čenšer.

Partizan je nastupio u sledećem sastavu: Milutin Šoškić, Farudin Jusufi, Ljubomir Mihajlović, Radoslav Bečejac, Branko Rašović, Velibor Vasović, Mane Bajić, Vladimir Kovačević, Mustafa Hasanagić, Jovan Miladinović i Josip Pirmajer.

Mančester su te sezone proglašavali prvim favoritom za osvajanje evropske titule. Bila je to generacija koju je vodio menadžer Mat Bezbi, popularne “Bezbijeve bebe”, koja je samo dve godine kasnije, u skoro neizmenjenom sastavu, sa 4:1 deklasirali lisabonsku Benfiku u finalu Kupa šampiona.

Glavnu opasnost po Šoškićev gol predstavljao je plavokosi Denis Lou, jedini Škot – osvajač “Zlatne lopte” 1964. godine, koja se u njegovo vreme dodeljivala najboljem evropskom fudbaleru. Lou je još uvek rekorder Mančester Junajteda po broju golova u jednoj sezoni – 46, ispred Ruda van Nistleroja sa 44 i Kristijana Ronalda sa 42 pogotka.

Uprava Mančestera nije žalila novca, platila je za tadašnje prilike ogromnu sumu od 115 hiljada funti da bi ga 1962. godine dovela iz italijanskog Torina u redove “crvenih đavola”.

Sa njim u sastavu bio je još jedan osvajač “Zlatne lopte” – Bobi Čarlton, koji je to laskavo priznaje osvojio upravo 1966. godine. Prvotimci Mančestera Čarlton, Nobi Stajls i Džon Koneli su nekoliko meseci kasnije sa Engleskom osvojili Svetski kup.

U Beogradu je nastupila i legenda irskog fudbala kontroverzni Džordž Best. Ne zna se da li je bio bolji dribler ili strelac. Igrajući na poziciji krila ili ofanzivnog veznog čak pet vezanih sezona bio je najbolji klupski strelac i u 11 godina za klub sa Old Traforda postigao 179 golova.

Od igrača koji su zaigrali protiv Partizana, čak sedmorica – Šej Brenan, Toni Dun, Vilijam Foulks, Nobi Stajls, Džordž Best, Bobi Čarlton i Patrik Krirand – igrali su finale Kupa šampiona protiv Benfike 1968. godine. U prvoj jedanaestorici protiv Portugalaca nastupili su i Dejvid Sadler i Džon Aston, koji su bili u sastavu ekipe iz Mančestera i 1966. godine, ali nisu odigrali ni minut protiv “crno-belih” …

A Partizan? Ekipa koja je eliminisala moćni Mančester raspala se samo par meseci kasnije …

Partizan su odmah na kraju sezone napustili Milutin Šoškić (otišao u nemački Keln), Farudin Jusufi (Ajntraht iz Frankfurta), Velibor Vasović (holandski Ajaks iz Amsterdama), Vladimir Kovačević (francuski Nant), Jovan Miladinović (nemački Nirnberg) i Milan Galić (belgijski Standard iz Liježa).

Uprava kluba iz Humske pustila je neke igrače bez odštete, kao što je bio slučaj sa Šoškićem i Miladinovićem, dok je za Jusufija, Galića i Vasovića klub dobio simbolične sume novca …

Veliki, nekontrolisani odliv igrača u inostranstvo tokom šezdesetih godina prošlog veka ozbiljno je uzdrmao temelje klupskog i reprezentativnog fudbala. Zato je ubrzo odlučeno da se postavi starosna granica od 28 godina za odlazak u inostranstvo, koja je bila na snazi maltene do dezintegracije zajedničke države.

“Crno-beli” nikada posle nisu bili ni blizu nekom sličnom uspehu u Evropi …

1930. godine – Tri meseca pre nastupa na Svetskom kupu u urugvajskom Montevideu, gde je postigla istorijski uspeh osvajanjem trećeg mesta, fudbalska reprezentacija Jugoslavije zabeležila je najubedljiviju pobedu u dotadašnjoj istoriji.

“Plavi” su u utakmici za Balkanski kup, odigranoj na stadionu beogradskog BSK-a pred sedam hiljada gledalaca, deklasirali Bugarsku sa 6:1. Bio je to drugi trijumf nad Bugarima, nakon onih 3:1 u prijateljskom meču u Zagrebu 30. maja 1926. godine.

Meč je u Beogradu izazvao veliko interesovanje, pa su gledaoci i pre početka susreta zaposeli sve delove tribina i svaki pedalj zemlje oko igrališta. Na ruku izuzetnoj poseti išlo je i lepo vreme. Pravdu je delio čuveni mađarski sudija Šandor Samuel Biro.

Bila je to 11. pobeda u 34 meča, koliko je fudbalski tim zajedničke države odigrao od osnivanja saveza 14. aprila 1919. godine.

Zbog poznatog bojkota fudbalskih podsaveza Zagreba, Splita, Sarajeva i Subotice, ekipu su sačinjavali igrači iz beogradskih klubova, sa izuzetkom Miloša Beleslina iz subotičkog SAND-a …

JUGOSLAVIJA: Milovan Jakšić (Soko Beograd, kasniji BASK), Milutin Ivković (Soko), Miloš Beleslin (SAND Subotica), Milorad Arsenijević (BSK Beograd), Momčilo Đokić (Jugoslavija Beograd), Petar Lončarević (Jugoslavija), Aleksandar Tirnanić (BSK), Blagoje-Moša Marjanović (BSK), Stevan Luburić (Jugoslavija), Đorđe Vujadinović (BSK) i Branislav Hrnjiček (Jugoslavija).

Osim borbenosti, gosti nisu pokazali ništa drugo, pa je fudbalski talenat momaka u plavim dresovima došao do punog izražaja. Naročito se istakao napadački tandem Marjanović-Tirnanić, koji je pravio pustoš na levoj strani bugarske odbrane.

Već u drugom minutu Vujadinović je u nezadrživom naletu došao na 15 metara od gola bugarskog gola i poslao ne tako snažnu loptu ka golmanu Nikoli Spirovu, koji je nespretno propušta ispod sebe u mrežu.

Bugari su nakon primljenog pogotka došli k sebi, uspostavili terensku inicijativu i u par navrata zapretili Jakšiću, debitantu na golu Jugoslavije. Odgovor sa druge strane stiže u 22. minutu – Marjanović je izveo slobodan udarac i pored ponovo uspavanog Spirova poslao loptu na pravo mesto – 2:0.

Jakšić je u 26. minutu sačuvao gol domaćina nakon akcije Stanča Prodanova, ali je nemoćan devet minuta kasnije nakon šuta Asena Peševa – 2:1.

Rezultat se nije menjao do 57. minuta kada Tirnanić silovitim udarcem sa ivice šesnaesterca bukvalno cepa mrežu.

Publika je u finišu susreta imala još tri razloga za slavlje – prvo je Marjanović glavom u 80. minutu po četvrti put pogodio mrežu bugarskog gola, zatim se minut kasnije šutem preko glave Vujadinović po drugi put upisao u strelce, a konačan rezultat postavio je u pretposlednjem minutu Hrnjiček, kada je na najbolji mogući način rešio gužvu u šesnaestercu nastalu nakon slobodnog udarca Marjanovića.

Najbolji jugoslovenski fudbaleri su pre odlaska u Montevideo odigrali još dve utakmice – pobedili su Rumuniju u Beogradu sa 2:1 i remizirali sa Bugarskom u Sofiji – 2:2.