Sa rasplamsavanjem ratnih sukoba početkom devedesetih godina prošlog veka sportska klupska takmičenja na teritoriji SFR Jugoslavije često su se “u hodu” reorganizovala i menjala format.
Prvo su takmičenja napustili hrvatski i slovenački klubovi, pa su nova prvenstva u sezoni 1991/92 počela bez njih. Formalno, to se i dalje dešavalo u SFR Jugoslaviji, iako je praktično zajednička država prestala da postoji.
Već sledeće sezone u zajedničkim ligama više nije bilo ekipa iz Bosne i Hercegovine i Makedonije. Izuzetak su neki klubovi sa teritorija koje su kontrolisali bosanski Srbi, kao banjalučki Borac (fudbal) i Mladi krajišnik (ženska košarka), koji su postali deo sportskog sistema nove države – SR Jugoslavije.
U toj jednoj haotičnoj situaciji kada je sport postao žrtva dnevnopolitičkih i ratnih dešavanja, trebalo je kako-tako od preostalih klubova skrpiti lige i započeti takmičenja. Tako se i desilo da se izlaskom hrvatskih i slovenačkih klubova (među njima i aktuelnog šampiona šibenskog Elemesa) u Prvoj saveznoj ligi košarkašica nađe kadetski i juniorski šampion države – ekipa Herceg-Novog, koja je ušla u istoriju jugoslovenske košarke kao najmlađi prvoligaš koji je ikad zaigrao u ovoj konkurenciji.
Nesumnjivo talentovane, ali premlade za seniorski rang takmičenja, košarkašice Herceg-Novog nisu uspele da izbore opstanak. Međutim, izbijanje rata u Bosni i Hercegovini izazvao je novo tumbanje – tuzlansko Jedinstvo i sarajevski Ceneks i Bosna napustili su takmičenje, tako da su Novljanke ipak zadržale prvoligaški status.
Veliki srpski klubovi bacili su oko na talentovane crnogorske igračice, pa su u želji da ostvare potpunu sportsku afirmaciju Herceg-Novi napustile Ljiljana Dubljević, Đurđica Prijić, Željka Damjanović, Milijana Savić …
Prvi trener Herceg-Novog, profesor fizičke kulture i veliki košarkaški entuzijasta Milan Dabović, suočen sa desetkovanim timom, skromnim finansijskim sredstvima i brzim približavanjem nove sezone, očajnički je potražio nove igračice u Osnovnoj školi “Milan Vuković”, u čijoj fiskulturnoj sali je ekipa inače trenirala i odigravala utakmice.
Tako su se za sezonu 1992/93 među 20 registrovanih igračica našle čak četiri trinaestogodišnjakinje, isto toliko dvanaestogodišnjakinja, jedna jedanaestogodišnjakinja i jedna devojčica rođena 1982. godine!
Sa prosekom od 15 godina, ekipa iz Herceg-Novog zauzela je očekivano poslednje mesto. Poražena je u svih 36 utakmica, a neke od njih je završavala i u zaostatku od oko 100 poena.
A ta desetogodišnjakinja, najmlađa igračica u istoriji košarke na ovim prostorima koja je bila registrovana za neki seniorski tim, 23 godine kasnije kao kapiten predvodila je nacionalni tim Srbije na putu do titule šampiona Evrope, a godinu dana kasnije i do bronzane medalje na Olimpijskim igrama u Riju.
Dame i gospodo, Milica-Mica Dabović …
Milica Dabović: 1992. i 2015. godine
