Fudbaleri i treneri koji su u nekadašnjoj Jugoslaviji bili na platnom spisku stranih klubova često su u domaćoj javnosti nazivani i “pečalbarima”. U početku je “odliv fudbalskih mozgova” bio potpuno zabranjen, jer se profesionalizam strogo protivio načelima novog jugoslovenskog socijalističkog društva koje je gravitiralo ka projektovanom komunističkom.

Vremenom, korak po korak, fudbaleri su mogli napolje, ali uz posebnu dozvolu kluba ili saveza, ili tek kada napune određeni broj godina.

Današnji misteriozni “pečalbar” je rođeni Travničanin (Bosna i Hercegovina), koji je igračku karijeru započeo u lokalnom “Bratstvu”.

Fudbalski put ga zatim vodi u zagrebačke klubove Dinamo i Lokomotivu, Sarajevo (u dresu ovog kluba zaslužio je i poziv u B reprezentaciju Jugoslavije), Rijeku (sa kojom je dva puta osvojio četvrto mesto u šampionatu), švajcarski Servet …

Trenersku karijeru počinje u Švajcarskoj, tačnije u Veveju. Iako pitomog izraza lica, slično drugom velikom treneru sa “bejbi-fejsom” Tomislavu Iviću, postao je poznat po spartanskoj disciplini koju je nametao igračima, pa su ga brzo prozvali “nasmešenim Atilom” …

Dobri rezultati u Veveju, kojeg je uveo u Prvu ligu, preporučili su ga upravi Siona. Tokom narednih pet godina u Sionu, što je njegov najduži angažman u nekom klubu, on stabilizuje ovaj fudbalski kolektiv i donosi mu trofej osvajača kupa.

Godine 1976. stiže veliko priznanje jer je imenovan za prvog stratega reprezentacije Švajcarske. Tako je postao tek treći trener sa prostora Jugoslavije koji je obavljao dužnost selektora neke evropske reprezentacije. Pre njega to je uspelo Ljubiši Bročiću na klupi Albanije (1946. godine) i Branku Elsneru za kormilom selekcije Austrije 1975. godine …

Bilans: dve utakmice i dva poraza, uz gol-razliku 2:5. Neuspeh (1:3) u prijateljskom susretu sa Austrijom u Lincu i poraz 1:2 u Bazelu od Švedske u kvalifikacijama za Svetski kup …

Zvanično, bio je selektor samo dvadesetak dana – od 22. septembra do 9. oktobra 1976. godine. Problem je nastao na relaciji njegovog tadašnjeg kluba Lozane i Fudbalskog saveza Švajcarske. Direktor kluba nije želeo da se odrekne svog trenera, a kako su pravila u švajcarskom fudbalu zabranjivala istovremeno sedenje na dve stolice, savez je morao da mu nađe zamenu …

Pored Švajcarske, bio je selektor seniorskih selekcija Irana, Hrvatske i Bosne i Hercegovine i kineske reprezentacije do 23 godine.

Veliki uspeh sa Hrvatskom na Svetskom prvenstvu 1998. godine obezbedio mu je nadimak “trener svih trenera” …

Povratkom u Jugoslaviju, nakon kraće epizode u Rijeci, preuzima Dinamo sa kojim osvaja titulu šampiona 1982. godine, nakon 24 sušnih godina, a već sledeće i Kup Maršala. Bili su to poslednji trofeji koje je Dinamo osvojio u jugoslovenskom fudbalu.

Za njegovo ime vezuje se i jedan neslavan rekord. Splitski Hajduk je pod njegovim vođstvom 2005. godine pretrpeo najveći debakl na evropskoj sceni u klupskoj istoriji – u drugom kolu kvalifikacija za Ligu šampiona poražen je od mađarskog Debrecina ukupnim rezultatom 0:8 (0:3 u gostima i 0:5 na Poljudu).

Na ponuđenoj fotografiji je grupni portret švajcarske ekipe Grashopersa iz 1984. godine koja je osvojila titulu nacionalnog prvaka. Prvi strateg ekipe upravo je osoba koju tražimo.

Klikom na fotografiju saznaćete ko je “pečalbar”, obeležen je crvenom kružnicom … Ispod fotografije nalazi se ime misteriozne ličnosti …

• Miroslav-Ćiro Blažević