Košarkaška reprezentacija Jugoslavije doputovala je daleke 1950. godine u Buenos Aires na prvo svetsko prvenstvo u košarci umesto selekcije Italije, koja je otkazala svoje učešće. Bez dužih i ozbiljnijih priprema, bez trenera i sa ekipom koja je skupljena na brzinu, Jugoslavija je već unapred bila osuđena na poslednje mesto.
U prvoj utakmici “plavi” su, prema očekivanjima, poraženi od Perua, a istorijski, prvi pogodak za selekciju Jugoslavije na svetskim prvenstvima postigao je Nebojša Popović, kapetan i privremeni selektor. Ovaj meč je ušao u anale sporta između obruča, jer je to bila prva utakmica na prvom svetskom košarkaškom šampionatu.
Posle poraza od Čilea, Ekvadora, te ponovo od Perua, i, najzad, nakon što je predala meč Španiji, jugoslovenska selekcija zauzela je poslednje, 12. mesto.
Samo dvadeset godina kasnije, na Svetskom prvenstvu u Ljubljani, jugoslovenski košarkaši su u velikom stilu osvojili zlatnu medalju. Jugosloveni, koje su u Argentini svi učili košarci, održali su tada svojim bivšim učiteljima čas iz moderne i atraktivne košarke. Zato je učešće na Prvom Svetskom prvenstvu, ma koliko rezultatski neuspešno, bilo ogromno iskustvo i, pre svega, podsticaj za razvoj košarke u Jugoslaviji.
Da bismo shvatili zašto je u proseku bio značajno manji broj poena na košarkaškim utakmicama tog doba, moramo znati da napad još nije bio vremenski ograničen, tako da su, teorijski, igrači ekipe u vođstvu mogli da drže loptu do kraja utakmice, bez upućivanja lopte prema košu. Dalje, još uvek nije postojao šut za tri poena, a agresivna igra u odbrani nije bila baš isplativa jer se sa parketa izlazilo već sa četiri lične greške.
JUGOSLAVIJA: Mirko Amon (Železničar Ljubljana), Aleksandar Blašković (Metalac Zagreb), Lajoš Engler (Partizan Beograd), Dušan Radojčić (Proleter Zrenjanin), Ladislav Demšar (Crvena zvezda Beograd), Nebojša Popović (Crvena zvezda Beograd), Aleksandar Gec (Crvena zvezda Beograd), Milorad Sokolović (Crvena zvezda Beograd), Srđan Kalember (Crvena zvezda Beograd), Vilmoš Loci (Partizan Beograd), Milenko Novaković (Partizan Beograd) i Borislav Stanković (Partizan Beograd). Selektor: Borislav Stanković, koji je ujedno bio i igrač.
Buenos Aires, 22. oktobar 1050. godine: JUGOSLAVIJA – Peru 27:33 (16:18)
Strelci za Jugoslaviju: Loci 14, Stanković 6, Demšar 2, Gec 2, Kalember 2 i Popović 1.
Buenos Aires, 24. oktobar 1950. godine: JUGOSLAVIJA – Čile 24:40 (11:27)
Strelci za Jugoslaviju: Gec 7, Demšar 6, Loci 6, Sokolović 2, Stanković 2 i Engler 1.
Buenos Aires, 28. oktobar 1950. godine: JUGOSLAVIJA – Ekvador 40:45 (15:14)
Strelci za Jugoslaviju: Kalember 11, Loci 9, Popović 7, Stanković 6, Gec 4 i Demšar 3.
Buenos Aires, 31. oktobar 1950. godine: JUGOSLAVIJA – Peru 43:46 (nakon produžetka)
Strelci za Jugoslaviju: Demšar 15, Gec 8, Popović 6, Kalember 5, Novaković 3, Engler 2, Radojčić 2 i Loci 2.
Buenos Aires, 3. novembar 1950. godine: JUGOSLAVIJA – Španija 0:2. Naši košarkaši su odbili da izađu na megdan Španiji zbog fašističkog Frankovog režima u toj zemlji. Utakmicu su izgubili službenim rezultatom.
Košarkaški ledolomci, stoje (sleva): Nebojša Popović, Milorad Sokolović, Borislav Stanković, Aleksandar Gec, Ladislav Demšar i Aleksandar Blašković. Čuče (sleva): Vilmoš Loci, Milenko Novaković, Dušan Radojčić, Srđan Kalember, Lajoš Engler i Mirko Amon
