Fudbalska reprezentacija Jugoslavije odigrala je 18. maja 1939. godine svoju stotu utakmicu i zabeležila jednu od najvrednijih pobeda pre Drugog Svetskog rata.
Na stadionu BSK-a na Topčiderskom brdu u Beogradu (na mestu današnjeg stadiona Partizana), pred blizu 35 hiljada gledalaca, što je bila rekordna poseta nekoj fudbalskoj utakmici na prostorima zajedničke države, “plavi” su priredili senzaciju i u prijateljskom susretu sa 2:1 pobedili tada svetsku fudbalsku silu Englesku.
Kapiteni Jugoslavije i Engleske Đorđe Vujadinović i Edi Hepgud
Bio je to jedini poraz Engleza na kraćoj evropskoj turneji. Oni su pet dana ranije na milanskom “San Siru” remizirali sa aktuelnim prvakom sveta Italijom (2:2), a posle beogradske utakmice savladali su Rumuniju u Bukureštu rezultatom 2:0.
Engleska je 26. oktobra 1938. godine na Hajberiju u Londonu (koji je tada bio dom Arsenala) demolirala selekciju “Ostatka Evrope”, sastavljene od fudbalera iz Italije, Nemačke, Belgije, Francuske i Švajcarske, rezultatom 3:0. Iz tog tima u Beogradu su zaigrala čak osmorica, među njima i legenda ostrvskog i svetskog fudbala Stenli Metjus.
“Plavi” su goste iznenadili boljim trčanjem, većom borbenošću i zavidnom tehničkom potkovanošću. Perlić i Glišović istakli su se brzim i opasnim prodorima, a Lovrić je u svom debiju za nacionalni tim zaustavio nekoliko opasnih pretnji pred svojim golom, od kojih je najveća bila kada se padom u noge Lotonu dokopao lopte.
Vrhunac susreta bio je drugi gol Perlića, koji je u solo-prodoru prošao englesku odbranu i topovskim šutem doneo pobedu domaćinima.
Lovrić padom u noge Lotonu otklanja opasnost pred golom domaćina
U sastavu Jugoslavije nastupili su samo igrači iz beogradskih klubova, izuzev Zvonimira Požege iz novosadske Vojvodine i Hajdukovca Frane Matošića, koji je služio vojni rok u Beogradu. Hrvatska športska sloga (vrhovno sportsko telo Banovine Hrvatske, op. a.) zabranila je Jozi Matošiću i Franji Glazeru da nastupe za reprezentaciju.
Utakmici je prisustvovao i tadašnji predsednik Vlade Dragiša Cvetković, a pred početak susreta ministar za fizičko vaspitanje Đura Čejović rukovao se sa fudbalerima obe reprezentacije.
Kako je izvestila beogradska “Politika”, zahvaljujući radio-prenosu, utakmica se pratila i u Skoplju, Sarajevu, Splitu …
JUGOSLAVIJA: Ljubomir Lovrić (Jugoslavija, Beograd), Zvonimir Požega (Vojvodina, Novi Sad), Ernest Dubac (BSK, Beograd), Petar Manola (BSK), Prvoslav Dragićević (BSK), Gustav Lehner (BSK), Svetislav Glišović (BSK), Đorđe Vujadinović (BSK), Aleksandar Petrović (Jugoslavija), Frane Matošić (Hajduk, Split), Nikola Perlić (Jugoslavija).
ENGLESKA: Viktor Vudli, Džordž Mejl, Edi Hepgud, Ken Vilingam, Sten Kulis, Džo Merser, Stenli Metjuz, Vili Hol, Tomi Loton, Len Gulden, Frenk Brum.
Strelci: Glišović (16) i Perlić (63) za Jugoslaviju, Brum (49) za Englesku. Sudija: Kapdevil (Francuska).
Za ovu utakmicu vladalo je nezapamćeno interesovanje. Prema pisanju “Politike”, iako je utakmica igrana od 17 časova, kapije stadiona otvorene su već ujutru u osam sati.
U Beograd su se slili navijači iz čitave Srbije, a bilo je i ljubitelja fudbala čak iz Skoplja. Tokom prepodneva stadion su preplavili gledaoci koji su želeli da zauzmu što bolja mesta na tribinama. Mnogi su iskoristili sunčano i toplo vreme i boravak na stadionu pretvorili u izlet, pa je teren bio načičkan ljudima grupisanih oko paketa sa jelom. Tokom dana prodato je nekoliko jagnjadi, hiljade pogačica i sendviča, na stotine flaša piva i vina …
U izveštaju sa utakmice, novinari Rojtersa, “Dejli Mejla” i “Dejli Ekspresa”, uz pohvale igri i borbenosti jugoslovenskih igrača, kao olakšavajuće okolnosti za engleski tim navode toplo vreme, suv i tvrd teren, nedosuđen penal posle starta Požege nad Brumom kod rezultata 2:1, kao i činjenicu da se kapiten Engleske Hepgud povredio kod prvog gola Jugoslavije, pa je do kraja utakmice praktično statirao na krilu (tada nisu bile dozvoljene izmene, op. a.).
Pobeda Jugoslavije u Beogradu odjeknula je i u Francuskoj, Nemačkoj, Grčkoj i Italiji kao najveća sportska senzacija, s obzirom da “plavi” nisu uspeli da se kvalifikuju na Svetski kup 1938. godine i da su samo desetak dana ranije u Bukureštu poraženi od Rumunije.
Neki od naslova u novinama koji su oslikavali reakciju evropske sportske javnosti bili su: “Jedna lekcija majstorima fudbala”, “Neverovatno, ali istinito”, “Englezi su tučeni od jugoslovenske srčanosti” …
Fudbalskoj reprezentaciji Jugoslavije to je bio jedini trijumf u 1939. godini. Godinu je započela porazom u Berlinu od Nemačke – 2:3. Posle neuspeha u susretu sa Rumunijom (0:1) i pobede nad Engleskom, usledila su tri poraza na domaćem terenu – od Italije (1:2), Nemačke (1:5) i Mađarske (0:2) …
