Olimpijske igre u Los Anđelesu 1984. godine protekle su u znaku bojkota zemalja Varšavskog ugovora (izuzev Rumunije), što se odrazilo i na kvalitet muškog košarkaškog turnira, koji je bio značajno oslabljen neučestvovanjem Sovjetskog Saveza.
Domaćinima Igara u takvoj situaciji bio je otvoren put do zlatne medalje. Legendarni trener univerziteta Indijana Bobi Najt okupio je tim sastavljen od najboljih igrača iz američkih koledža, mesecima ih je spremao i u pripremnim mečevima pobeđivao i NBA timove.
Na Najtijevom spisku našli su se 21-godišnji Majkl Džordan, tada još uvek igrač koledža Severna Karolina, zatim Patrik Juing i Kris Malin, igrači koji su obeležili istoriju NBA košarke, i koji će osam godina kasnije nastupiti u prvom (neki kažu i jedinom pravom) američkom “drim-timu”, na Olimpijskim igrama u Barseloni.
U timu se pojavio i Alvin Robertson, jedan od četvorice košarkaša koji je u jednoj NBA utakmici uspeo da postigne “četvorostruki-dabl”, odnosno da u četiri od pet kategorija (poeni, uhvaćene lopte, asistencije, ukradene lopte, blokade) dostigne dvocifreni učinak. Robertson je 18. februara 1986. godine, kao igrač San Antonio Sparsa, protiv Finiks Sansa ubeležio 20 poena, 11 skokova i po 10 aistencija i ukradenih lopti …
Kao pobednik moskovskih Olimpijskih igara, Jugoslavija se direktno plasirala na turnir, ali je u Los Anđeles doputovala u podmlađenom sastavu – iz tima koji je osvojio zlatnu medalju četiri godine ranije ostali su Dražen Dalipagić, Ratko Radovanović. Rajko Žižić, Andro Knego i Mihovil Nakić.
Selektor Mirko Novosel pozvao je pod zastavu još i Branka Vukičevića, Aleksandra Petrovića,njegovog brata i tadašnje košarkaško čudo Dražena Petrovića, kome je sa nepunih 20 godina ovo bilo prvo seniorsko takmičenje u dresu reprezentacije, Sabita Hadžića, Ivana Sunaru, Emira Mutapčića i Nebojšu Zorkića.
“Plavi” su takmičenje počeli u grupi “A”. Jugoslavija je na startu pobedila Nemačku – 96:83, nastavila je u istom stilu trijumfima nad Australijom (94:64), Egiptom (100:69), Brazilom (98:85) i Italijom (69:65).
Amerikanci su u grupi “B” bili još ubedljiviji i sa prosečnom razlikom od 39 poena nadvisili sve svoje konkurente.
Novoselovi izabranici delovali su sve do drugog poluvremena polufinalnog susreta ubedljivo i već su viđeni u finalu sa Sjedinjenim Američkim Državama. Jugoslavija je u četvrtfinalu lagano savladala Urugvaj sa 110:82 i u prvom poluvremenu polufinala protiv Španije vodila sa 40:35.
Ali u drugih 20 minuta igra se jednostavno raspala i Jugoslavija je postigla samo 21 poen. Borbeni Španci, predvođeni Hoze Marijom Margaljom (16 poena), Andresom Himenezom (13) i Huan Antoniom San Epifaniom (12), iskoristili su smušenost u igri protivnika i posle pobede 74:61 zasluženo otišli u finale, gde ih je američka “kaznena ekspedicija” deklasirala sa 96:65.
Detalj sa finalnog meča SAD – Španija 96:65
“Plavi” su se ipak domogli medalje pobedivši u utakmici za treće mesto Kanadu sa 88:82. Najbolji naš strelac na turniru bio je 33-godišnji Dražen Dalipagić sa 159 poenom, ali je interesantan i podatak da je drugi poenter Jugoslavije bio njegov 13 godina mlađi saigrač – Dražen Petrović sa 140 poena.
Bilo je ovo i poslednje takmičenje na kojem je Mirko Novosel vodio reprezentaciju Jugoslavije. Kao prvi trener “plavih”, Novosel je dva puta bio šampion Evrope (1973. i 1975. godine), jednom vicešampion sveta (1974. godine) i po jednom osvajač srebrne i bronzane medalje na olimpijskim igrama.
Kasnije je taj niz dopunio i bronzanom medaljom koju je na Evropskom šampionatu 1993. godne osvojio sa selekcijom Hrvatske.
