Jugoslovenski muški rukometni klubovi do raspada zajedničke države osvojili su četiri titule i sedam puta bili finalisti u najjačem evropskom klupskom takmičenju – Kupu šampiona, danas poznatom kao Liga šampiona.

Da je rukomet sport koji najbolje “uspeva” u malim sredinama, dokaz je i činjenica da je Partizan iz Bjelovara, hrvatskog gradića koji je u vreme najvećih uspeha ove ekipe brojao jedva 15 hiljada stanovnika, prvi klub u jugoslovenskom rukometu koji se okitio titulom šampiona Evrope. Uzmemo li u obzir da se do dan-danas najbolji rukomet igra u Evropi, pobednik Kupa evropskih šampiona faktički je bio najbolji rukometni klub na svetu.

Partizan je osnovan 17. marta 1955. godine, a već dve godine kasnije postao je prvoligaš.

Bjelovarčani su u periodu između 1958. i 1979. godine čak devet puta bili prvaci Jugoslavije – 1958, 1961, 1967, 1968, 1970, 1971, 1972, 1977. i 1979. godine, po čemu su ostali rekorderi jugoslovenskih šampionata, ispred banjalučkog Borca i šabačke Metaloplastike sa po sedam titula. Šest puta su Bjelovarčani bili državni vicešampioni.

Dva puta puta su stigli do polufinala Kupa šampiona (1968. i 1971. godine), dva puta su poraženi u finalu (1962. i 1973. godine), a 1972. godine su i osvojili ovo takmičenje.

U svom premijernom izlasku u Evropu 1959. godine, Partizan je eliminisan već u prvom kolu od bukureštanskog Dinama – 5:17.

Bjelovarčani su u drugom pokušaju (1962) načinili prvorazrednu senzaciju i stigli do finala, pobedivši na svom putu i aktuelnog finalistu Kupa šampiona danski Arhus (14:13). Nemački Friš Auf iz Gepingena bio je bolji u finalnoj utakmici u pariskoj hali “Pjer de Kuberten” i rezultatom 13:11 osvojio vredni trofej.

Šest godina kasnije (1968) Partizan je dogurao do polufinala. U prvom meču poražen je od domačina praške Dukle rezultatom 16:25, da bi u revanšu izborio pobedu od “samo” osam golova razlike – 17:9.

Isti uspeh Bjelovarčani su ponovili i 1971. godine. U prvom meču u Karlovcu savladali su aktuelnog šampiona Evrope Steauu sa 18:14, ali je taj kapital bio nedovoljan za revanš – Rumuni su slavili sa 17:9.

Konačno, sledeće sezone Partizan, predvođen legendarnim Hrvojem Horvatom – Cvebom, osvaja Kup šampiona. U osmini finala pobeđen je italijanski Đenovezi iz Rima (43:11 i 30:9). Partizan je u četvrtfinalu bio bolji od islandskog Hafnafjordura (27:8 i 28:14), u polufinalu od sovjetskog tima MAI iz Moskve (21:14 i 11:17), dok je u finalnom meču, odigranom 19. februara 1972. godine, pred 14 hiljada gledalaca u dvorani “Vestfalenhale” u Dortmundu, sa ubedljivih 19:14 svrgnuo sa trona trostrukog prvaka Evrope, nemački Gumersbah.

Titulu su osvojili: Hrvoje Horvat, Miroslav Pribanić – Raban, Albin Vidović – Lun, Marjan Jakšeković, Željko Jandroković, Ivan Đuranec, Vladimir Smiljanić, Boris Bradić, Željko Nimš, Nedeljko Prodanić, Mladen Marinović, Zlatko Grbić, Miroslav Milinović, Nino Matuš i Josip Pećina. Trener je bio Željko Seleš.

Partizan sledeće godine nije odbranio titulu – moskovski MAI je trijumfovao u finalu sa 26:23.

Bjelovarčani su u odnosu na prethodnu sezonu nastupili značajno oslabljeni – Marjan Jakšeković je prestao sa aktivnim igranjem rukometa, Hrvoje Horvat je bio na odsluženju vojnog roka, dok je Vladimir Smiljanić nepuna dva meseca ranije tragično stradao u automobilskoj nesreći.

Zaključno sa 1991. godinom, prvaci Evrope postali su banjalučki Borac (1976. godine) i šabačka Metaloplastika (1985. i 1986. godine). Pored Partizana iz Bjelovara, finalisti ovog takmičenja bili su zagrebački Medvešćak (1965), Borac (1975), ljubljanski Slovan (1981), Metaloplastika (1984) i zrenjaninski Proleter (1991) …