Do kasnih šezdesetih godina prošlog veka dvometraši u jugoslovenskoj košarci bili su retkost. Bekovi i krila po pravilu su imali ispod dva metra, a u tim vremenima među najvišima su bili centri OKK Beograda Žarko Knežević (210 centimetara) i Zadra Krešimir-Krešo Ćosić (209).
Milovan Tasić-Tasa je u Inđiji radio kao traktorista dok jednog dana nije došao trener košarkaša Radničkog iz Beograda Slobodan Ivković (brat proslavljenog trenera Dušana-Dude Ivkovića) i upitao ga da li bi želeo da dođe na probni trening. Tasa je pristao, zadovoljio stručni štab Radničkog i počeo da se bavi košarkom. U 22. godini …
Milovan Tasić iz igračkih dana
– Kasnije sam shvatio – pričao je Tasić – da sam samom svojom pojavom interesantna figura za gledaoce, da sam im, na neki način, simpatičan kao košarkaš. To me je motivisalo da svakodnevno treniram i bar donekle nadoknadim izgubljeno.
Tasić je bio član ekipe Radničkog koja je 1973. godine osvojila jedinu titulu šampiona Jugoslavije u istoriji kluba. Junaci tog trijumfa bili su trener Slobodan Ivković, Milun Marović, Dragoslav Ražnatović, Miroljub Damnjanović, Dragi Ivković, Srećko Jarić, Dragan Vučinić …
Ekipa iz dela Beograda koji se zove Crveni krst obezbedila je prvo mesto u pretposlednjem kolu, pobedom protiv Bosne. Titula dobija na težini kada se zna da su za drugoplasiranu Zvezdu nastupali Zoran Slavnić, Vladimir Cvetković, Ljubodrag Simonović, Dragan Kapičić, … Da su Partizanove vedete bili ekstratalentovani Dragan Kićanović i Dražen Dalipagić. Ljubljansku Olimpiju predvodio je Vinko Jelovac, zagrebačku Lokomotivu (današnju Cibonu) Nikola Plećaš, a Jugoplastiku Rato Tvrdić, Damir Šolman, Željko Jerkov, Petar-Pero Skansi …
Tasin doprinos ovom istorijskom uspehu bio je skroman, kao što su bili skromni i uslovi pod kojima je pristao da igra za Radnički. Prve četri godine boravka u Beogradu stanovao je na igralištu Radničkog, u prostoriji koja se nalazila ispod košarkaških tribina. Kasnije je prešao u samački hotel, a hranio se u studentskim restoranima …
Po završetku košarkaške, Tasa je sasvim slučajno započeo novu – glumačku karijeru. Srpski režiser Slobodan Šijan uveo ga je u filmsku umetnost angažujući ga 1980. godine u filmu “Ko to tamo peva“, da glumi jednog od trojice sinova seljaka koji sprečava autobus da pređe preko njegovog oranja. Marović je u filmu onaj koji je bušio gumu na autobusu (gornja fotografija i video).
Tasić se između 1982. i 1991. godine pojavio u još sedam filmova, pa je tako ušao u red najpoznatijih epizodista srpske kinematografije. To su: Maratonci trče počasni krug (1982), Tajna manastirske rakije (1988), Sulude godine (1988), Neka čudna zemlja (1988), Hajde da se volimo 2 (1989), Vampiri su među nama (1989) i Svemirci su krivi za sve (1991).
