Fudbalski turnir u Mostaru, poznat i kao „Februarski turnir“, održan je prvi put 1965. godine.
Turnir je ustanovljen u čast 20-godišnjice oslobođenja Mostara, 14. februara 1945. godine.
U premijernom izdanju turnira, pobednik je bio domaćin Velež, a učestvovali su i Budućnost iz Titograda (današnje Podgorice), splitski Hajduk i tuzlanska Sloboda.
Vredi zapamtiti:
– Turnir je imao 28 izdanja, prvo 1958. a poslednje 1992. godine.
– Učestvovale su 34 ekipe.
– Velež je rekorder sa 15 osvojenih turnira. Sarajevski Željezničar i beogradski Partizan slavili su po tri puta, dok su zagrebački Dinamo, Hajduk, beogradska Crvena zvezda, reprezentacija SSSR-a i bečki Rapid po jedanput osvojili trofej.
– Dva turnira nisu imala pobednika – 1966. godine održana je fubalska revija sa pet ekipa, dok je 1979. godine, posle prvog dana, turnir prekinut zbog smrti tadašnjeg drugog čoveka Jugoslavije iza Josipa Broza Tita – Edvarda Kardelja.
– Napadać Veleža, “princ sa Neretve” Dušan Duško Bajević je sa 22 gola najbolji strelac turnira.
– Rekordnu pobedu ostvario je Velež 9. februara 1980. godine protiv Dinama – 9:2. Interesantno je da su Blaž Slišković i Vladimir Skočajić bili četvorostruki strelci.
Detalj sa utakmice Vojvodina – Sarajevo na turniru 1972. godine
– Na turniru je učestvovalo 14 stranih ekipa. Prvi gost bio je mađarski Diožđer iz Đera 1968. godine. Kasnijih godina u Mostar su dolazili mađarski Honved, MTK, Vašaš i Ujpešt Doža, austrijski Rapid i Šturm, ćehoslovačka Slavija, rumunski Bakau, istočnonemački Magdeburg, švajcarski Lucern, iranski Tadž, sovjetske ekipe Lokomotive iz Moskve i Dinama iz Tbilisija.
– Učestvovale su i dve reprezentacije – SSSR-a i Poljske. Poljaci su 1974. godine na turnir doputovali sa možda najtalentovanijom generacijom u svojoj istoriji – Šmudla, Kasperčak, Lato, Šarmah i drugovi su samo pola godine kasnije osvojili treće mesto na Svetskom šampionatu u Nemačkoj, a 1976. godine u Montrealu postali olimpijski pobednici. Ali su u finalu Mostarskog turnira naišli na izuzetno raspoloženog domaćina, koji ih je golovima Vahida Halilhodžića, Duška Bajevića i Franje Vladića deklasirao sa 3:0.
– Deo tradicije bila je i kiša koja je gotovo uvek padala za vreme odigravanja turnira, zbog čega su se utakmice neretko igrale na terenu koji je više ličio na oranicu nego na travnatu površinu.
